Hoedsters van het vuur

We zijn de vrouwen van de wereld

En we delen ons verdriet

Door er samen naar te kijken

Miskennen we het niet

We zijn de vrouwen van de wereld

En we delen onze pijn

Die kan van één bescheiden mensje

Of van de hele aarde zijn

We zijn de vrouwen van de wereld

En we voeden elkaars kracht

Door elk ons aparte Zelf te zijn

Komt er gezamenlijke dracht

We zijn de vrouwen van de wereld

En creëren samen een verschil

Een verandering uit hoe het altijd was

Onze kracht werkt zacht en stil

We zijn de vrouwen van de wereld

De hoedsters van het Vuur

Dat licht dan ook in anderen op

Wordt weer voelbaar warm en puur

Anders

Een Bloem die staat te bloeien Zo anders dan de rest Draagt intens vuur en kracht mee Maar wordt op uithouding getest Ik voel me niet begrepen Voor wat ik werkelijk ben Ze willen mij verpletteren Ofwel maken zoals hen Ik draag toch zoveel liefde Ik doe toch zo mijn best Maar hoe ik ook probeer Ik blijf anders dan de rest Ik kan niet conformeren Ik hang wat aan de rand Men wil mij dan degraderen Tot een redelijk trieste plant Ach Voel dan toch mijn waarde Men kan niet zonder mij Ik ben zo’n essentieel deel Voor deze maatschappij

Ik moet het vanuit mezelf doen Vraag buiten mezelf geen raad Alleen zó groeit het bewustZIJN Van de kracht die in mij bestaat De liefde is onmetelijk Het vuur is immens groot We moeten hieraan toegeven Ons hartje komt wat bloot We zijn de oude oerkracht We zijn de nieuwe tijd We leven op natuurwet In alle eenvoudigheid Ik draag het pure zonlicht Ik voel de ware maan Ben drager van de verbinding Die de wereld doet voortbestaan ‘k Heb niet veel om mee te bouwen Het NIETS is mijn materiaal Maar het geeft de nodige kansen Voor het begin van MIJN VERHAAL.